„BYĆ WOLNYM,
BYĆ U SIEBIE,
BYĆ POLAKIEM”
Ten fragment pięknego wiersza stanowił hasło przewodnie akademii poświęconej 97 rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. Uczniowie Zespołu Szkół w Pierzchnicy po raz kolejny uczcili Święto Niepodległości, dając tym samym wyraz swojego patriotyzmu i przywiązania do tradycji narodowej. Wszyscy stawili się w galowych strojach, co nadało szczególnego patosu temu wydarzeniu. Dnia 10 listopada w naszej szkole odbyła się uroczysta akademia. Młodzież gimnazjalna zaprezentowała ciekawe i wzruszające wiersze oraz przypomniała bohaterów, daty i wydarzenia, o których powinniśmy pamiętać, bo stworzyły polską chlubną historię. Usłyszeliśmy wiersze podkreślające znaczenie takich słów jak: HONOR, MĘSTWO, NIEPODLEGŁOŚĆ, WOLNOŚĆ, TĘSKNOTA, RADOSNA SWOBODA. Ze szkolnej sceny usłyszeliśmy, że: „warto się czasem zasłuchać w wiatru granie , w listopadów przemijanie (…) w ciszę, by mowę wieków usłyszeć..”, padały pytania o pamięć synów powstań, o miłość, o życie, o to: „gdzie Cię (Ojczyzno) szukać trzeba?” Scenariusz opracowany przez panie: Teresę Rokicką, Mariolę Radomską oraz pana Piotra Makucha, uświetniły piosenki i pieśni patriotyczne wyśpiewane przez chór złożony z uczniów gimnazjum i szkoły podstawowej. Melodię i rytm wiązanki piosenek żołnierskich podkreśliła gra na gitarach oraz organach wykonana również przez uczniów ze szkoły podstawowej. Nad stroną muzyczną czuwała pani Marzena Wojtkowicz. Przedstawienie odbyło się na tle dekoracji, wykonanej przez panią Marzenę Domżał. Z pewnością zapadły w pamięć ostatnie słowa wypowiedziane przez recytatorów:
„Nie pytaj nas, dlaczego jesteśmy z Nią (…), nie pytaj nas, co ciągle widzimy w Niej (…)
Nie pytaj nas, dlaczego ciągle chcemy zasypiać w Niej i budzić się …” .
„ Że póki my żyjemy, ona żyje też (….)”
Na tle powyższych słów szczególnego brzmienia nabrała pięknie zaśpiewana finałowa pieśń:
„ Ja to mam szczęście, że w tym momencie
żyć mi przyszło w kraju nad Wisłą,
ja to mam szczęście!
Mój kraj szczęśliwy, piękny, prawdziwy…
Taka Polska niechaj pozostanie w naszej pamięci i sercach, budujmy ją piękną naszymi czynami.
Występ podobał się, co potwierdziły gromkie brawa oglądających uczniów i nauczycieli, został powtórzony dla lokalnej społeczności w dniu 11 listopada.
Teresa Rokicka
