W dniach 5- 6 kwietnia uczniowie klas drugich odbyli dwudniową wycieczkę do Warszawy. Opiekę nad grupą sprawowali p.S.Bochenek, p.G.Tajer, p. A.Skuza oraz p.P.Ślusarczyk
Głównym celem wyjazdu było pokonanie Szlaku Szarych Szeregów, poznanie losów dziewcząt i chłopców którzy podczas wojny działali w ramach Szarych Szeregów -był to konspiracyjny kryptonim harcerstwa polskiego w okresie II Wojny Światowej.To Ci młodzi ludzie pokazali czym była odwaga, bohaterstwo, poświęcenie i przyjaźń w okresie II Wojny Światowej.
Heroizm dnia codziennego tych młodych ludzi uwiecznił Aleksander Kamiński na kartach swojej książki ,, Kamienie na szaniec”.
Wycieczka składała z dwóch dni i została zrealizowana w niezwykle ciekawy sposób. W pierwszym dniu po spotkaniu z p. przewodnikiem rozpoczęliśmy naszą wędrówkę od szkoły Alka, Rudego, Zośki, Baczyńskiego czyli od najstarszego z warszawskich liceów – II Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego. Następnie weszliśmy na dziedziniec bardzo monumentalnie wyglądającego budynku w Alei Szucha w którego piwnicach znajduje się Mauzoleum Walki i Męczeństwa. W muzeum wysłuchaliśmy relacji świadków wydarzeń tamtych okrutnych czasów. Zobaczyliśmy w tym miejscu zachowane korytarze, cele-tramwaje, izolatki i pokój dyżurnego gestapowca, miejsce w którym bestialsko przesłuchiwano Janka Bytnara-Rudego. Następnie mieliśmy okazję zobaczyć kamienicę, w której mieszkał Janek Bytnar oraz szpital, w którym zmarł. Bardzo ważnym punktem naszego szlaku było miejsce gdzie odbyła się słynna akcja pod Arsenałem. Pan przewodnik bardzo dokładnie opowiedziała nam o tym wydarzeniu.
Następnie zwiedziliśmy miejsce Pawiak- miejsce które w latach 1939-1944 było największym niemieckim więzieniem politycznym na terytorium okupowanej Polski. Według szacunków historyków przez Pawiak w tych latach przeszło ok. 100 tys. osób, z czego ok. 37 tys. zostało zamordowanych, a ok. 60 tys. wywieziono do obozów koncentracyjnych.
Byliśmy też na placu Powstańców Warszawy gdzie znajduje się Pomnik Powstańców Warszawy. Na pomniku znajduje się napis: Na tym placu 1 sierpnia 1944 r. o godzinie 17 Kompanie Batalionu „Kiliński” Armii Krajowej rozpoczęły heroiczne walki Powstania Warszawskiego.
Kolejnym punktem pobytu w Warszawie było odwiedzenie Cmentarza Wojskowego na Powązkach – miejsca zadumy i oddania hołdu tym młodym ludziom, którzy z narażeniem życia walczyli z okupantem. To tutaj w słynnej kwaterze Brzozowych Krzyży pochowani zostali bohaterowie książki,, Kamienie na szaniec”: Zośka, Alek i Rudy, ale też ich koledzy oraz autor książki Aleksander Kamiński. Byliśmy też przy grobach żołnierzy Kampanii Wrześniowej, a także przy pomniku poświęconym ofiarom katastrofy smoleńskiej.
Ostatnim punktem programu dnia pierwszego było Muzeum Powstania Warszawskiego, miejsce będące wyrazem hołdu warszawiaków dla tych, którzy walczyli i ginęli za wolną Polskę i jej stolicę. Ekspozycja przedstawia walkę i codzienność uczestników powstania warszawskiego na tle okupacyjnej grozy, złożonej sytuacji międzynarodowej, aż po powojenny terror komunistyczny i losy Powstańców w PRL. Za pomocą obrazów i dźwięków poznaliśmy historię dni poprzedzających wybuch Powstania oraz kolejne etapy heroicznego zrywu. Na powierzchni ponad 3000 m2 bo tyle liczy powierzchnia tego niezwykłego miejsca zostało pokazanych blisko 1000 eksponatów oraz 1500 fotografii i filmów.
Szczególną atrakcję Muzeum stanowi wieża muzealna, z której rozciąga się widok na Warszawę i Park Wolności z Murem Pamięci, na którym wyryto ponad 10 000 nazwisk poległych Powstańców. W centralnej części Muru zawieszony jest ważący 230 kg dzwon „Monter”, poświęcony gen. bryg. Antoniemu Chruścielowi. Jedną z niewątpliwych atrakcji Muzeum jest też replika samolotu bombowego Liberator B-24J.
W specjalnie przygotowanej sali kinowej obejrzeliśmy trójwymiarowy film „Miasto ruin”. To ponad pięć minut symulacji lotu „Liberatora” nad zniszczoną i wyludnioną Warszawą z 1945 roku. Obraz w sugestywny sposób oddaje grozę i skalę zniszczeń stolicy po II wojnie światowej. Interaktywne muzeum wywarło na nas ogromne wrażenie. Fragmenty filmów dokumentalnych, odgłosy nalotów niemieckich, zdjęcia i pamiątki powstańców, broń, film „Miasto ruin” oraz przejście kanałami, w których ukrywali się powstańcy, to była niezwykła lekcji historii.
Drugi dzień pobytu w Warszawie rozpoczęliśmy od spaceru po Parku Łazienkowskim Spacerując urokliwymi alejkami, dotarliśmy do Pałacu na Wodzie – królewskiej rezydencji. Mijaliśmy Pomarańczarnię, Agrykolę – historyczny gmach szkoły podchorążych. Podziwialiśmy pomnik Fryderyka Chopina, który przedstawia kompozytora siedzącego pod mazowiecką wierzbą. Następnie podążyliśmy Traktem Królewskim mijając Zamek Królewski zbudowany w XV wieku był rezydencją książąt mazowieckich. Z chwilą przeniesienia stolicy z Krakowa, stał się siedzibą króla oraz władz. Był wielokrotnie przebudowywany, a podczas II wojny światowej zburzony. Odbudowano go wykorzystując ocalałe fragmenty. Kolumnę króla Zygmunta III Wazy najstarszy i najwyższy świecki pomnik w Warszawie wzniesiony w 1644 roku na cześć Zygmunta III Wazy. Pomnik ma 22 m wysokości, a postać króla mierzy 275 cm.
Krakowskie Przedmieście jedną z najpiękniejszych ulic Warszawy. Kościół św. Anny (akademicki) wzniesiony w drugiej połowie XV wieku gotycki kościół był darem dla zakonu bernardynów. Wielokrotnie niszczony i odbudowywany w różnych stylach.
Pomnik Adama Mickiewicza jednego z najwybitniejszych polskich poetów epoki romantyzmu. Pałac Prezydencki (wcześniej Radziwiłłów, Namiestnikowski) największy z warszawskich pałaców, zbudowany w latach 1643-1645 od dawna pełni różne funkcje publiczne. Był siedzibą pierwszego rządu po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. W 1955 roku podpisano tu Układ Warszawski, w 1970 roku układ o normalizacji stosunków z Niemcami, a w 1989 roku prowadzono obrady Okrągłego Stołu. Od 1994 roku jest siedzibą Prezydenta RP. Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP (ss. Wizytek) szczególną uwagę zwróciliśmy na pomnik patrona naszej szkoły prymasa Stefana Wyszyńskiego który znajduje się na placu przylegającym do tego kościoła. Uniwersytet Warszawski pierwszy uniwersytet w Warszawie. Jedna z największych i najważniejszych polskich uczelni. Jego historia odzwierciedla burzliwe losy kraju. Bazylikę Archikatedralną która była świadkiem wielu historycznych wydarzeń jak np. koronacja króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku. Odbywały się tu również śluby i pogrzeby królewskie. Szczególne znaczenie miał fakt zaprzysiężenia tutaj pierwszej w Europie Konstytucji 3 Maja w 1791 roku.
Podczas powstania warszawskiego w 1944 roku Katedra była terenem walk, a po jego upadku została wysadzona w powietrze. Zniszczeniu uległo 90% murów. Po II wojnie światowej zrekonstruowano pierwotną formę świątyni. W Bazylice znajduje się między innymi grób Prymasa Wyszyńskiego, a w jej kryptach grobowce książąt mazowieckich, arcybiskupów warszawskich, ostatniego króla Polski – Stanisława Augusta Poniatowskiego, pierwszego prezydenta Polski Gabriela Narutowicza, pisarza-noblisty Henryka Sienkiewicza oraz muzyka i męża stanu Ignacego Jana Paderewskiego. Swoją wędrówkę zakończyliśmy na Placu Piłsudskiego. Plac ten to miejsce ważnych uroczystości państwowych związanych z historią Polski. Plac powstał w 1791 roku, jako ogólnodostępny dziedziniec Pałacu Saskiego (zburzonego w 1944 r.). W tym nie odbudowanym do dziś pałacu mieszkali Chopinowie (w latach 1810-1817), a młody Fryderyk uczęszczał do mieszczącego się także w tym budynku Liceum Warszawskiego. Podczas II wojny światowej Pałac Saski był siedzibą sztabu hitlerowskiego. Na placu Niemcy postawili pięciometrową literę „V” symbolizującą zwycięstwo Wermachtu, która została spalona przez Polaków w akcji sabotażowej. W 1979 roku na placu, który za czasów komuny nazywał się Placem Zwycięstwa, papież Jan Paweł II odprawił słynną mszę podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski.
Ważnym miejscem placu jest Grób Nieznanego Żołnierza -to grób-pomnik, który ma uczcić pomięć poległych w walce o niepodległość Polski. Pomysłodawcą był Fryderyk Simon, który na froncie stracił trzech synów. Ostatecznie grób powstał w 1925 r. pod kolumnadą Pałacu Saskiego. Wnętrze grobowca zostało wyłożone stalowym pancerzem zamykanym stalową płytą z napisem: „Dnia 2 XI 1925 roku zostały złożone w tem miejscu zwłoki nieznanego żołnierza polskiego przeniesione z wybranego losem pobojowiska lwowskiego”.
Pod koniec II wojny światowej, został on wysadzony w powietrze, szybko jednak został odbudowany i ponownie odsłonięty w 1946 roku. Obecnie stanowi trój-arkadowy fragment ocalałej kolumnady Pałacu Saskiego. Przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie płonie wieczny znicz oraz jest pełniona 24-godzinna warta honorowa przez Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego. Jego znaczenie podkreślono także w protokole dyplomatycznym, który nakłada obowiązek odwiedzenia go przez wszystkie delegacje zagraniczne składające wizytę w Polsce.
Odebraliśmy fascynującą lekcję historii, zobaczyliśmy najciekawsze miejsca w stolicy naszego kraju a przede wszystkim uświadomiliśmy sobie jakimi jesteśmy szczęściarzami dorastając w czasie pokoju.
Uczniowie klas drugich gimnazjum